Topnieją Mazury...

Witajcie...

Dawno mnie nie było... Sprawy osobiste, dosyc ponure nie pozwalały na obecnośc na Waszych blogach...o pisaniu własnych postów nawet nie wspomnę... Sytuacja jednak prawie opanowana wiec z tym większa radością pisze do Was z topniejących Mazur... A.. i dziekuję jeszcze, bardzo bardzo tym dobrym duszyczkom, które w czasie mojej nieobecnosci pytały czy nadal żyje... Całuję Was mocno dziewczyny!

Tak wygladał Augustów w ubieglą niedzielę...

Bardzo żałuję, że nie widac, jak ścieka wada z dachu... Naprawdę wyglądało to jak solanka na tezniach...

Strach pomyślec, że ten śnieg leży tutaj w kwietniu !!!

Ale, spacer był cudowny. Mimo śniegu po kolana gdzieniegdzie, słońce grzało jak szalone trudno było wracac do domu na obiad. Dlatego przedłużylismy sobie tę orgię doznań na obiadek w knajpce..
Gówniarstwo nie chcące docenic świetnego jedzonka, która serwowała kuchnia, pożerało jedynie frytki...

 

 

 

Nie pokaże Wam co jadło starszeństwo, gdyz czekaliśmy tak długo, że jak już postawiono przed nami talerze, aparat był od dawna spakowany i nie chciało mi się go już wyciagac...Ale to takie uroki knajpki, w której podają świeże, przygotowywane bezpośrednio przed pożyciem posiłki, nie odgrzewane na szybko w mikrofali... Pewnie tez wolicie poczekac na pysznosci niż zdowalac się byle czym, podawanym na szybko z okienka... Niech żyje slow food!

Pozdrawiamy Was bardzo goraco... Biegnę nagrabiac zaległości na Waszych blogach!!!