Jesień, jesień, jesień, ach to Ty...

 Wczoraj, za sprawą cudownego, słonecznego dnia, Matka i Córka wybrały się z domowym Kundlem na grzyby... Oczywiście tylko teoretycznie, bo o 12.00 w południe bardziej jest czas na przerabianie zebranych wcześniej okazów niż na wychodzenie po nie.... Ale nic to...  Zamiast grzybów szukałyśmy innych, leśnych okazów i znalazłyśmy Klona Giganta... Liśc większy dwa razy od głowy Gabrysi...

Na zdjęciu nie wyszedł jakoś zbyt okazale, ale uwierzcie mi, gigant...

A jeśli chodzi o grzyby.... To jedyne znalezione okazy...

Obawiam się, że niezbyt jadalne...

Ale zamiast grzybów, złowiłyśmy Dzięcioła... Stukał i stukał  nam nad głowami, aż go zlokalizowałysmy... Troche mało go widac, ale był naprawdę wysoko...

Wiecie, to wstyd się przyznac, ale w codziennym pośpiechu, więc czasu spędzam razem z psem, który śpi pod moim krzesłem gdy pracuję, niż z własnym dzieckiem... To z psem biegam po lesie, z dzieckiem juz nie mam czasu... Gabrysia ma koszmarny plan lekcji... Codziennie na 11.45, i wraca zwykle około 16tej... Masakra... A sobota to zwykle dzień sprzątania, a po sprzątaniu juz zwykle nic sie nie chce... Dlatego postanowiłam, że to musi sie zmienic... Kij w oko kurzowi i innym smieciom... Pajęczyny będziemy zrywac w poniedziałki, ale wcale ( może same zlezą ze ścian...? ) Radośc dziecka idącego z nami ramie w ramię, jest bezcenna. Tego czasu nic nam nie zabierze i nie wymaże z pamięci, prawda...? Ostatnio koniecznośc walki z finansowym dołem przesłonila mi poł świata i dzięki Bogu w porę się opamietałam... bo byc może, niedługo nie miałabym z kim na te spacery chodzic...

Bo niestety dzieci rosną... I z wiekiem coraz bardziej ciągną do koleżanek, potem chłopaków ( o zgrozo ;-) i zanim sie obejrzymy, nasze słodkie, małe panieneczki ( bądź chłopaczki) oganiaja sie od nas jak od uprzykrzonej muchy i możemy tylko z boku patrzec jak chcą spędzac czas juz z kims innym...

Dlatego, żegnajcie pracujące weekendy... wracamy do chlubnej tradycji spędzania wolnego czasu tak jak Pan Bog przykazał... RAZEM... a nie tylko obok siebie... bo chodź między nami, Mamami i Córkami jest nadal wszystko OK, to trzeba to pielęgnowac i wzmacniac...

Tym optymistycznym akcentem, machamy do Was ze słonecznego, mazurskiego lasu :-) Buziaki!!!